Այս քաղաքը շատ է ծանոթ ինձ,
Այն ճնշում է ինձ կիսաչոր գինու նման,
Որ ես էի գնել քեզ համար...
Դու շատ ես ծանոթ ինձ,
Ես դիմում եմ քեզ սիրո բոլոր անուններով,
Ես հարբում եմ քո համար, առանց քեզ
Այս քաղաքի ձմեռ-մայթերում...
Ձմեռ-մայթերում գետինը մտնենք հազար անգամ ...
Հազար անգամ թուղթուգիր անենք իրար...
Իրար չտեսնելու չափ հպվենք աչքերով
Սիրենք իրար չհպվելու չափ...
Չհպվենք իրար...
Ես քո օրերը հաշվեմ անտարբեր
Դու իմ օրերը դնես նժարին
Ոչինչ չթողնենք ուրիշին նվեր
Ես քեզ չեմ տա քեզ, դու չես թողնի ինձ...
Գրողը տանի՞, թե՞ ինձ մոտ պահեմ
Ինձ այսքան ճնշող կիսաչոր գինին...
Այս քաղաքում աշունը երբեք օտար չէ
Քո հիվանդ մտքերի նման
Ես թաքնվում եմ քո մեջ, որ չգտնես ինձ,
Չտեսնես ինձ լացելիս
Կամ կոտրված
Կամ ըմբոստ…
Ես
քամում
եմ
վերջին
կաթիլները
կարմիր…
Գիշերվա
մեջ
այսքան
հարբած
ժամեր
չկան
Բայց
քո
ձայնից
դողում
են
իմ
բառերը,
Որովհետև, գիտես, կարևոր
ես
այդքան…
Այդքան
անկարևոր ուրիշներին մոտիկ
Քեզ
այդքան չսազող օտար կնոջ կողքին
Դու,
գետինը մտնես, չե՞ս կարող գտնել
Քեզ
ինձ հետ կապող միակ քաղաքը հին…
Այն
քաղաքը, որը շատ է ճնշում
Կիսաչոր կարմիր գինու նման …
Անի Մաղաքյան
Անի Մաղաքյան
Комментариев нет:
Отправить комментарий