Դու այդքան չես կարող ինձ սիրել
Պոկված են թռչելու թևերս...
Երկնքում թռչուններն են սառել
Կանգնած են անցնելու օրերս...
Վառվել են ծառերը անտառում
Ոչինչ է հիմա ներելս...
Ծովերն են սառույցից կարծրանում
Վազքի մեջ հոգնել են ժամերս...
Աղջիկ է ինձ նայում փողոցում
Տալիս եմ գրպանից կոնֆետս...
Եվ օդն է իմ մեղքից թանձրանում
Այսպես եմ ապրելու սերերս...
Չես կարող ուժով ինձ պահել
Այդքան է կտրում բազուկդ....
Ծաղկել են դաշտերում կակաչներ
Եվ հիմա բուրում է կարոտդ...
Անի Մաղաքյան
Комментариев нет:
Отправить комментарий