Մեզ պարտվում է ժամանակը...

Ի՞նչ գրեմ քեզ համար, իմ սեր, երբ ամբողջ ապրածս է քոնը....

Երբ առավոտյան լույսից առաջ ես համբուրում ,

երբ չես թողնում միայնության մեջ խեղդվեն ձայներս,

արդեն այսքան տարի...

ի՞նչ գրեմ, երբ այդքան չես սիրում կարդալ,

հատկապես ինձ...

երբ այդքան երկրային ես ու իսկական...

պետք չեն քեզ իմ տողերը, սեր իմ..

ինչպիսի՞ն լինեմ քեզ համար....

չա՞ր լինեմ, կամակո՞ր, մե՞ծ, խոհե՞մ...

ինչպիսի՞ն լինեմ այսքան տարի հետո,

երբ հեռանալս ծիծաղելի մի սուտ է

և լինելս՝ ծիծաղելի ճշմարտություն...

 և դու այդքան սիրում ես մեր սուտն ու ճիշտը...

Ես թունդ չեմ... թունդ չեմ այնքան, որ հարբեցնեմ քեզ...

էլ թունդ չեմ սիրելիս...

ասում ես ՝ դժվար եմ...

ինձ հետ, ինչպես մեղվանոցում

խլանում են ձայները աշխարհի,

և մենք մնում ենք մեր փոքրիկ փեթակի մեջ...

արդեն այսքան տարի...  

Մեզ պարտվում է ժամանակը, տես...

11.07.15 Անի Մաղաքյան