Ես մեռած մարդ եմ: Ես արթնանում
եմ առավոտյան և միայն մեկ ցանկություն ունեմ՝ քնել: Ես սև հագուստ եմ կրում, սուգ եմ
պահում ինքս ինձ համար, սուգ այն մարդու համար, որն այդպես էլ չդարձա:
Ես սիրել եմ և ինձ էլ են
սիրել, բայց դա երբեք ժամանակի մեջ չի համընկել:
Ճանճի դարը մեկ օրն է, վարդինը՝
երեք: Կատվի դարը տասներեք տարին է, իսկ սիրո դարը՝ երեք: Եվ ոչինչ չես փոխի: Սկզբում
կրքի մեկ տարին է, հետո քնքշանքի և վերջում՝ ձանձրույթի:
Առաջին տարում ասում են՝
եթե դու գնաս ես ինքնասպան կլինեմ: Երկրորդ տարում՝ եթե դու գնաս, ինձ համար ցավոտ
կլինի, բայց ես կդիմանամ: Երրորդ տարում ասում են՝ եթե դու գնաս, ես կնշեմ դա շոմպայնով:
Լավագույն տոները նրանք են,
որոնք մեր մեջ են կատարվում:
Երջանկությունը գոյություն
ունի, պարզից էլ պարզ է՝ դա որևէ մեկի դեմքն է:
Առանց քեզ իմ կյանքը միայն
սպասասրահ է:
Ես սափրվում էի ամեն երեկո,
որպեսզի Աննային անկողնում համբուրելիս չծակեմ թրաշով: Իսկ հետո, մի անգամ, գիշերը,
նա քնած էր (ես առանց նրա ինչ-որ տեղ էի գնացել, վերադարձա առավոտյան, տիպիկ մանր խոզություն
էր, որը մենք մեզ թույլ ենք տալիս, որպես արդարացում բերելով ընտանեկան կարգավիճակը),
ես չսափրվեցի: Ես մտածեցի, որ սարսափելի ոչինչ չկա, նա նույնիսկ չի նկատի, բայց դա
պարզապես նշանակում էր, որ ես նրան այլևս չեմ սիրում:
Ամենաուժեղ սերը չկիսած սերն է: Սիրել մեկի, ով ձեզ է սիրում, նարցիսիզմ է:
Սիրել նրան, ով ձեզ չի սիրում, դա է իսկական սերը:
-Դու
եկար
-կարծես
թե այո...
-Իսկ
ինչու չեկար
երկուշաբթի և
երեքշաբթի...
-Անձրև
էր գալիս...
-Ինձ
թվում է, ես քեզ
հիմա անձրևանոց կնվիրեմ...
Պետք է
ընտրել՝ դու
կամ ինչ-որ մեկի
հետ ապրում
ես, կամ որևէ
մեկին ցանկանում ես: Չէ որ
հնարավոր չէ
ցանկանալ այն
ինչ ունես:
Ես միևնույնն է
կլինեմ քեզ
մոտիկ, նույն մոլորակի
վրա և
կսպասեմ քեզ:
թարգմ. ԱՆի Մաղաքյան
Комментариев нет:
Отправить комментарий