Օղին է
բացել գաղտնապահ լեզուդ
Տես թե
ինչեր ես սկսել խոսել
Անցած սերդ
ես հիշել,
որ Հոսել
ու այլ երկնքում անձրև է դարձել
Օղուց է
այսօր արյունդ եռում
Կարմիր
է դեմքդ ու անհրապույր
Դու ինձ
քո վաղվա սիրուց ես պատմում
Եվ քո անցյալից
ոչինչ չես հիշում…
Այդ օղին
է քեզ շատախոս դարձնում
Չես կարող
ոչինչ լեզվիդ տակ պահել
Բայց ինչ
իմաստ կա լսել քեզ այսօր
Երբ երեկն
ես դու արդեն մոռացել
-չէ, շատ
խմեցի,- բողոքում ես դու
-ավելի
լավ է տուն գնամ, քնեմ
Հետո կանգնում
ես, ինձ ամուր գրկում
-կարոտել
եմ քեզ, պետք է հանդիպել
Մեկ ուրիշ
վայրում, օրում մեկ ուրիշ
Գուցե քեզ
համար երգեր հորինեմ
Կպատմեմ
կյանքիս ամեն մի մանրուք
Վաղը քաղաքում
երկար կզբոսնենք…
Կարմիր
է դեմքդ արդեն ոչ օղուց
Ինքդ էլ
գիտես, որ անկեղծ էիր ավելորդ անգամ
Եվ հեռանում
ենք դու հարբած օրդ մոռանալ տալու
Ես՝ հարբած
ներկաս ոտքերիդ տակից փրկելու համար…
Անի Մաղաքյան
2008թ. մարտ ինչ ասես, որ չես գտնի հայրական տանը :)
Комментариев нет:
Отправить комментарий