Եթե դու մի օր դադարես կարդալ, Ես էլ երբեք չեմ գրի… Այլևս չի լինի աշխարհի վրա քո մասին ոչ մի տող… Կլինի Շեքսպիրը, Լորկան… մարդիկ կկարդան Կորտասար, Կկարդան Եսենին…Հերման Հեսսե… Ես անսահման կսիրեմ Սահյան, Հեմենգուեյ… բայց էլ երբեք չեմ գրի… …եթե դու մի օր դադարես կարդալ…

Поиск по этому блогу

воскресенье, 8 мая 2011 г.

Էտյուդ / Զանի Հարոյան


Ինքս ինձ ստիպեցի, համոզեցի, որ դու էլ չկաս, որ իմ անցյալն ես: Միտքս համոզվեց, սիրտս լռեց, իսկ աչքերս քեզ փնտրեցին: Փնտրեցին ու անսպասելիորեն գտան: Աչքերս փայլեցին, ժպիտը սառեց դեմքիս, իսկ սիրտս երեխայի պես սկսեց թռչկոտել: Հիմար ամաչկոտությունս էլի ստիպեց հայացքս շրջել, բայց դու ինձ գտար: Քո աչքերն էլ փայլեցին: Բարեւեցիր ու անցար: Ես էլ անցա: Սիրտս ցավեց, ու էլի սկսեցի ինձ համոզել:

Комментариев нет:

Отправить комментарий