Դու ինձ տանում էիր....

Դու ինձ տանում էիր քո մեջքի վրա,

Մութը չէր թողել բացահայտ ոչինչ...

Օդ էր ծանրացել ուսերս ի վար,

Եվ ես ամոթից համրացել էի,

Քարքարոտ ճամփան թվում էր հրաշք,

Շավիղ էր սիրո խոստովանանքի,

Հոգնությամբ թեթև իջնում էին վար

Իմ համբույրները քո պարանոցին,

Ոտքս այդ օրը քարին չդիպավ,

(Տատս իմանար՝ կօրհներ քեզ անվերջ)

Դու ինձ տանում էիր քո մեջքի վրա

Եվ թաքուն պահում քո ափերի մեջ...

Դա օր էր միայն, հասարակ մի օր,

Ոչ ոք չէր կարող այն մեզնից վերցնել,

Մենք այն ինքներս ետ վերադարձրինք,

Ճակատագիրն էր մեզանից հոգնել...

Կրկնությամբ թեթև ու առանց ձևի

Դու բռնել էիր իմ ձեռքն օղակված,

Ես քեզ չսիրել կարող եմ հիմա,

Եվ քո խոսքերն են իմ ճամփին ընկած...

 Անի Մաղաքյան