Թող կարոտեն ինձ անվերջ ուրիշ ծխախոտներ օտար … թափառեն նրանք դեռ չունեցած
անցյալում մեր սիրո … թող ծխեն նրանք իմ օրերն անիմաստ ու անջատվեն իրենք իրենց ապրումներից … ու ծխահար, ու կույր կմնամ ես այսպես` ուրիշ աչքերի ցավով ապրող …ես կմնամ մի օր այնպես մենակ ու խեղճ, ինչպես օտար երկրում օտար մի շուն … թող չունենամ օրեր քեզանով դառնացած ու թող չապրեմ այսպես կիսատ-պռատ ` միայն ծխեն նորից օտար ծխախոտներ իմ դեռահաս սիրո կարոտն այրված… կտարածվի նրանց ծուխն ամենուրեք և կպատմի բոլոր անցորդներին , թե որքան է մի շուն կարոտում քեզ ու որքան են դատարկ օրերս մերկ … կհեռանամ հետո բոլոր հայացքներից ,կմնամ իմ հյութեղ կարոտի հետ, կկծեմ այն, կուտեմ ինչպես խնձոր հասած, որ սերմերը մնան միայն իմ մեջ, կհավատամ մորս հեքիաթներին պատմած, թե կորիզը ծառ կդառնա եթե ուտեմ … Ու կսպասեմ վախով հրաշքին այդ վեհ . ես էլ ծառ կդառնամ ու ես կաճեմ իմ մեջ … Ու թող ծխեն նորից ծխախոտներն օտար իմ իմացած հեքիաթները բոլոր … Ես կափսոսեմ միայն խղճիս կորուստն անդարձ . ուրիշ ոչինչ չունեմ ափսոսալու …
Ես կսիրեմ նրան ինչպես էլ ոչ ոքի… ես կդարձնեմ նրան իմ արմատին ընկեր… նա կլինի այնքան մաքուր ու ճիշտ, որքան ոչ ոք ուրիշ էլ չէր կարող լինել…
Մեզ կհիշեն էլի ուրիշ ծխախոտներ… ու կծխեն իրենք իրենց… կկործանվեն նրանք սեփական մաղձի մեջ, ինչպես կործանեցին նաև հեքիաթն իրենց մեջ …
Կհեռանամ հետո բոլոր հայացքներից … կմնամ իմ հյութեղ կարոտի հետ… կհավատամ մորս հեքիաթներին պատմած…ու ես ծառ կդառնամ ու ես կաճեմ իմ մեջ…
Անի Մաղաքյան
Комментариев нет:
Отправить комментарий